محوطه سازی با چمن طبیعی
محوطه سازی با چمن طبیعی ، تصور کنید که با پای برهنه روی چمنی محکم و قطور راه می‌روید و چمن‌ها را میان انگشتان خود احساس می‌کنید .
در واقع نگهداری چمن و پرورش چمن، هم چنین تغذیه چمن به این معنی است که از زیبایی آن لذت ببرید.
معمولاً تغذیه چمن با مواد شیمیایی و غیر طبیعی صورت می‌گیرد؛ موادی نظیر آفت کش‌ها و مواد ضد بیماری چمن.
طبق آمار در جهان، صاحبان منازل نسبت به مزرعه داران، ۲۰ برابر بیشتر از مواد شیمیایی ضد آفت برای چمن های خود استفاده می‌کنند.
شایان ذکر است که مساحت محوطه سازی با چمن طبیعی منازل در آمریکا در حدود ۳۰ میلیون هکتار تخمین زده می‌شود.
بسیاری از این مواد شیمیایی جذب زمین شده و به داخل کانال‌های آب راه می‌یابند و به محیط زیست ما صدمه می‌زنند.
ضررهای این موضوع نه تنها برای محیط زیست بلکه به خود انسان‌ها نیز می‌رسد و باعث بروز حساسیت‌های پوستی،
چشمی، صدمه به سیستم عصبی و اختلال هورمونی می‌شوند. البته این‌ها تمام مشکلات نیستند و مشکلات فراوان بیشماری وجود دارند،
نظیر لوازم کار در باغچه که با سوخت‌های فسیلی کار می‌کنند و ۵% آلودگی هوای مناطق مسکونی را ایجاد می‌کنند.
با استفاده از روش‌های طبیعی، شما می‌توانید کمتر به محیط اطراف و خودتان صدمه بزنید
و می‌توانید از وجود چمنی سبز و عاری از آفات و علف‌های هرز لذت ببرید.
برای این کار از راهنماییهای زیر استفاده کنید.
چگونه چمن را کوتاه کنید:
برای شروع تغذیه چمن، چمن خود را در حدود 7.5 سانتی‌متر بلند نگاه دارید.
هر چه چمن بلند‌تر است نور بیشتری جذب می‌کند
که باعث می‌شود ریشه‌ای قوی‌تر داشته باشد و در نتیجه شما محوطه سازی با چمن طبیعی پر‌تر داشته باشید.
چمن‌های بلند‌تر علف‌های هرز را مخفی و حتی نابود می‌کنند،
رطوبت بیشتر در چمن می‌ماند و چمن در برابر یک سری از آفات بیشتر مقاومت می‌کند.
با وجود اینکه چمن تمایل زیادی به کوتاه شدن دارد اما برنامه کوتاه کردن چمن را منظم انجام ندهید
و به شیوه‌ای بی‌برنامه چمن‌ها را کوتاه کنید تا پرورش چمن
بهتر صورت گیرد. در عوض چند نکته کوچک را رعایت کنید. از تیز بودن تیغه‌های چمن زن مطمئن شوید،
زیرا برش خراب، احتمال ابتلای چمن به بیماری و آفت را
بیشتر می‌کند. سعی کنید چمن را در اوایل غروب، هنگامی که هوا خنک‌تر و چمن خشک است، کوتاه کنید.
زیرا گرما باعث استرس و فشار بر چمن می‌شود و در
آخر، هیچگاه بیشتر از 1.3 طول چمن را به یکباره کوتاه نکنید.
پس از چمن زدن، بریده‌های چمن را در همان مکان رها کنید،
این کار در تقویت چمن و نگهداری رطوبت آن نقش بسزایی ایفاء می‌کند.
برای انتخاب چمن زن، نوع برقی یا مکانیکی آن را انتخاب کنید
و سعی کنید از چمن زن‌های بنزین سوز یا گازوئیلی استفاده نکنید.
آبیاری چمن طبیعی
برای تغذیه چمن زمانی چمن را آبیاری کنید که احساس کنید سبزی آن زدوده شده و زمانی که آن را فشار می‌دهید بیش از چند ثانیه طول بکشد تا به حالت اولیه
خود برگردد. چمن‌هایی که به خوبی سیراب می‌شوند
و همچنین بطور برنامه ریزی شده‌ای آبیاری می‌شوند، ریشه عمیقتری دارند و در مواقع کم آبی مقاوم‌تر هستند.
بیشتر چمن‌ها احتیاج به کمتر از 2.5 سانتی‌متر آب در هفته دارند. برای تنظیم میزانی که لازم است آبیاری کنید، می‌توانید قبل از آبیاری یا روشن کردن فواره‌های
خود، ظروفی را در نقاط مختلف چمن قرار دهید و سپس آبیاری را آغاز کرده و بررسی کنید
که به چه میزان آبیاری نیاز دارید.
دقت کنید که طولانی کردن آبیاری باعث کاهش فرایند بخار شدن آب می‌شود
و باعث می‌شود که آب بیشتری جذب شود. آب پاش‌هایی که آب را به صورت پودر
می‌پاشند برای آبیاری بسیار مناسبند.
با این آب پاش‌ها تا ۲ برابر در مصرف آب صرفه جویی می‌کنید. برای صرفه جویی بیشتر، می‌توانید در ساعات اولیه روز
آبیاری کنید از آبیاری شبانه بپرهیزید زیرا باعث بوجود آمدن قارچ می‌شود.
PH خاک محوطه سازی با چمن طبیعی
چمن‌های کوتاه و حالت داده، آب را به سختی جذب می‌کنند. در حالیکه چمن‌ها معمولاً بیش از ۹۰ % آب را جذب می‌کنند.
برای تنظیم میزان مواد آلی خاک، شما می‌توانید از مواد تغذیه‌ای که به آرامی مواد خود را آزاد می‌کنند استفاده کنید.
در مورد میزان PH خاک، غالب چمن‌ها به PH بین 6.5 تا ۷ احتیاج دارند. می‌توانید برای تنظیم میزان اسیدی یا
قلیایی بودن خاک از لیمو یا سولفور استفاده کنید.
از مواد تغذیه‌ای تنها در فصل رشد استفاده کنید. چمن‌های فصل خنک را در بهار و پاییز تغذیه کنید و چمن‌های فصل گرم را در اواخر بهار و تابستان.
تغذیه بیش از حد می‌تواند ساختار اصلی چمن طبیعی را از بین ببرد و مجبور شوید چمن‌ها را بیشتر کوتاه کنید. بطور معمول ۸ هفته بین هر تغذیه فاصله لازم است.
آفات را بشناسید
هر آنچه که می‌خزد، پرواز می‌کند و یا حرکت می‌کند را نباید از بین برد. بعنوان مثال کرم خاکی و زنبور عسل بسیار مفید می‌باشند. از بین بردن آنها می‌تواند
تعادل محیط حیاط شما را از بین ببرد.
برای مبارزه با آفات می‌توانید از راههای طبیعی به جای استفاده از آفت کش‌ها استفاده کنید. با کمی مطالعه می‌توان تمام این راه‌ها را یاد گرفت. مثلاً برای مبارزه
با شته می‌توانید از کفشدوزک استفاده کنید.
هنگامی که علف‌های هرز نمایان شدند، از استفاده از علف کش‌ها پرهیز کنید. می‌توانید با دست علف‌ها را بیرون آورید.
این کار نوعی ورزش نیز هست. روش دیگر له کردن علف ها است؛ پیش از آنکه به گل دهی برسند و پس از له کردن،
روی آنها را با خاک برگ بپوشانید.
