محوطه سازی و معماری منظر

محوطه سازی و معماری منظر ،  معماری منظر در ایران دارای تاریخچه ای بسیار کوتاه در جریان حرفه های مرتبط

با طراحی محیط است، هرچند در سطح جهانی نیز با وجود بیش از یک قرن قدمت

در عرصه حرفه و آکادمی، این رشته هنوز در حال طی مراحل تکامل است. با وجود

اینکه معماری منظر در بسیاری از مباحث به ویژه در زمینه مفاهیم مربوط به خلق و

سازماندهی فضا و مکان، قرابت بسیار زیادی به معماری دارد، لیکن عرصه فعالیت آن که به طور معمول مرتبط با خلق، ساماندهی و مدیریت فضاهای باز طبیعی و مصنوع است و ارتباط ناگزیر معماری

منظر با فرآیندهای جاری در این عرصه، باعث شده تا خصوصیات و ویژگی های خاصی برای آن پدید آید. خصوصیات ویژه این رشته باعث شده تا معماران منظر در کنار درک مفاهیم عمیق در مورد خلق فضا، نیازمند آشنایی و به کارگیری طیف وسیعی از دانش های مرتبط با رفتار انسان، مفاهیم هنری و تاریخی مرتبط با فضاهای باز و طبیعی، دانش و علوم مرتبط با طبیعت و مولفه های طبیعی و نیز دانش مهندسی برای ساخت و مدیریت منظر باشند.

محوطه سازی منظر شهری

تاکنون حضور معماران منظر در شکل دهی کیفیت های شهری با وجود تلاش های صورت گرفته، نتوانسته پررنگ و تاثیرگذار باشد.امروزه می توان جای خالی این نوع رویکرد را هم در فضاهای زندگی هر روزه و منظری که مردم به طور دایمی با آن در رابطه هستند و هم در فضاهای تفریحی و گردشگری شهری و عرصه های طبیعی در شهر مشاهده کرد. فضاهای باز رها شده و بی کیفیت شهری از جمله خیابان ها، پیاده راه ها و میادین از جمله فضاهایی هستند که می توانند عرصه کار جدی و مهمی برای معماران منظر باشند. از سوی دیگر بازنگری در شیوه های باز زنده سازی فضاهای  سبز طبیعی شهری مانند رود راه ها با دیدگاه معماری منظر ضروری به نظر می رسد.